از زمانی که کشتی تایتانیک غرق شد، لاشه آن به مدت هفتاد و سه سال در عمق 3700 کیلومتری اقیانوس باقی ماند، بدون آنکه کسی بتواند آن را از نزدیک مشاهده کند. تا اینکه در سال 1985 برای اولین بار باقی مانده این کشتی توسط محققان آمریکایی و فرانسوی و به کمک یک دستگاه کاشف زیر دریایی بوسیله امواج صوتی کشف شد.

اکنون با پیشرفت فن آوری، نسل جدیدی از ماشین هایی که قادر به فرو رفتن به عمق بیشتر و ماندن به مدت طولانی تر هستند، اختراع شده است. مهمترین مرکز توسعه این فن آوری، موسسه اقیانوس شناسی “وودز هول” در فالموث ماساچوست است.

اندی باون، موسسه اقیانوس شناسی “وودز هول” می گوید: “قبلا اگر می خواستیم که دستگاه خودکار در وضعیت تایتانیک قرار بگیرد، باید با “جوی استیک”  می نشستیم تا وضعیت ماشین را برخلاف جریان آب و عمق حفظ کنیم. ولی اکنون برای کنترل دستگاه های خودکار، کافی است یک دکمه فشار دهید. مانند خلبان اتوماتیک در هواپیماها.”

آنچه قبلا یک دستگاه با لفاف فولادی سنگین و یک کابل مسی کلفت برای جریان اطلاعات و دستورها بود، اکنون به دستگاهی سبک و کابل فیبر نوری انعطاف پذیر تبدیل شده که اطلاعات را سریع تر منتقل می کند و نگهداری آن آسان تر است. اسم این دستگاه جدید “نیورس” است.

اندی باون ادامه می دهد: “وقتی نیورس به کف دریا می رود، اساسا یک کابل بسیار نازک را به دنبال خود می کشد. تار عنکبوتی می بافد و یک تار شیشه ای در پشت سر خود باقی می گذارد. این شیشه به ما اجازه می دهد تا با دستگاه تماس برقرار کنیم و آن را تحت کنترل داشته باشیم و اطلاعات را به سطح آب بیاوریم.

امروزه، دانشمندان حرکات دستگاه را از قبل برنامه ریزی می کنند و وقتی دستگاه در کف دریا است، می توانند صدها کیلومتر دورتر بر روی خشکی و مقابل یک رایانه بنشینند و آن را زیر نظر داشته باشند.

روبرت بالارد، یکی از افرادی است که درباره اکتشافات در اقیانوس اطلاعات بسیاری دارد. او افسر سابق نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است و مهم تر از همه، شخصی است که لاشه تایتانیک و کشتی جنگی بیسمارک را کشف کرد.

او می گوید: “دیگر مجبور به حضور در کشتی نیستم. اکنون یک مرکز ارتباط از راه دور در دانشگاه اقیانوس شناسی “رود آیلند” در اختیار دارم. یک مرکز فرماندهی نیز دارم و وقتی به آن وارد می شوم احساس می کنم که بر روی کشتی هستم.”

بر اساس گزارش یورونیوز (euronews)، فن آوری های جدید کم هزینه تر است و از زمان نیز استفاده بهینه می شود. دانشمندان و دانشجویان می توانند از فاصله دور اکتشافات نیورس را دنبال کنند.

روبرت بالارد ادامه می دهد: “با فن آوری های جدید دستگاه های خودکار، می توانید آنها را به عمق بفرستید و همانجا بگذارید بماند. این رمز موفقیت بود. دستگاههای خودکاری داشتیم که به معنی اصلی کلمه در پایین می ماند و مسیر آنها را دنبال می کردیم. این کلید موفقیت ما بود. ما دوربین هایی با سطح نور پایین داریم که در تاریکی بهتر می بینند. همه انواع ابداعات که در آن برهه زمانی به وقوع پیوست، اکتشاف تایتانیک را امکان پذیر ساخت.”

یکصد سال پس از اینکه تایتانیک با توده یخ شناور اصابت کرد، این کشتی نگون بخت همچنان باعث الهام مهندسان و کاشفان قرن بیست و یکم است.

برای اطلاع از سایر اخبار سرویس علمی فناوری جام نیوز اینجا کلیک کنید.

لینک دانلود فیلم (00:03:44) (15.57MB)

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: